To, że rynek pracy wygląda tak, jak nie wyglądał nigdy, powoli dociera nawet do największych niedowiarków.To, że w dużych miastach zjawisko zwane bezrobociem nie istnieje – łatwo ocenić, czytając najświeższe dane statystyczne.To, że zrekrutowanie odpowiednich ludzi stało się dla hrowców zadaniem tyleż nadrzędnym, co niewykonalnym – wiedzą ci, którym przyszło się tym zajmować.

Mnóstwo się pisze o delegowaniu w zarządzaniu i zupełnie niewiele o zjawisku zupełnie odwrotnym, a powszechnym – o odbieraniu przez szefów ludziom odpowiedzialności. Tymczasem, gdy szef narzeka na swoich podwładnych, generalizuje oceny, w których stwierdza, że jego ludzie są niesamodzielni i nieodpowiedzialni, wiem, że to z nim coś jest nie tak.

Szkolenia nic nie dają – stawiam taką tezę i jestem gotowa bronić jej do upadłego. W założeniu, miały niwelować luki kompetencyjne. W praktyce są drogimi eventami, które stanowią grę pozorów pomiędzy zaangażowanym stronami. I co ciekawe, prawie nikomu to nie przeszkadza.

Kiedy jakiś czas temu w jednym ze swoich wideo, powiedziałam, że w zarządzaniu zasadniczo chodzi o to, aby być skutecznym i przyzwoitym, niektórzy menedżerowie mówili, że nie da się nauczyć przyzwoitości. Otóż da się.

Nikt nie rodzi się przyzwoity. Nikt także nie rodzi się łajdakiem. Nasze postawy będące fundamentem różnych zachowań kształtują się w istotnym stopniu w procesie socjalizacji. A ten jest niczym innym jak procesem uczenia się. I tak jak przez lata nauczyliśmy się, zostaliśmy nauczeni postępować w określony sposób, w wyniku podobnego procesu możemy nabyć nowe postawy. Nie chcę przekonywać, że to proces łatwy, że wystarczy mocno chcieć… Ale sądzę, że warto świadomie kształtować swoje zachowania. Szczególnie w pracy. Uczenie się przyzwoitości można zacząć od…

Wasze firmy pełne są „tych”, „ich”, „onych” i wielu innych, którzy kształtują waszą codzienną rzeczywistość. Odpowiedzialnych za to, że coś jest „robione”, „prowadzone”, „zarządzane” w określony lub zupełnie nieokreślony sposób, ale na pewno źle i nieodpowiednio…

Tak, powiedziałam, że wkurza mnie ten cały leadership. I faktycznie, zrobiło się przez to trochę rabanu. Poruszyłam emocje tych, którzy myślą podobnie, ale także uruchomiłam falę hejtu. Okazało się, że o zarządzaniu nie mam pojęcia, że jestem półekspertką i robię to wszystko dla promocji. Niewiarygodne, ile się może o sobie człowiek dowiedzieć od zupełnie obcych ludzi. Przy tej okazji oficjalnie oświadczam: usuwam wszystkie komentarze, które mnie obrażają. Podejmuję polemikę, ale nie odpowiadam na hejt. Tu i na platformach społecznościowych.