Dobrze znam to uczucie, gdy dostajesz nową, atrakcyjną pracę na menedżerskim stanowisku. Albo, gdy poprzez awans firma, w której pracujesz docenia Twoje dotychczasowe osiągnięcia.

Dostałeś awans – zostajesz szefem, menedżerem, liderem (różnie to ludzie nazywają 😉 ). Jedno jest pewne, od tego momentu wyniki twojej pracy w znacznie większym stopniu będą zależały od pracy innych ludzi.

Może to być doskonała okazja do dalszych sukcesów, masy satysfakcji i ciągłego rozwoju. Może to być także przyczynek ciągłej frustracji, porażek i konstatacji „po co mi to było…”.

Dziś kilka słów (trochę więcej niż kilka 😉 ) na temat, o którym zdawać by się mogło, powiedziano już wszystko. Zagadnienie, które zaliczam do tej samej kategorii co SMART czy SWOT; są podstawą menedżerskiego warsztatu, wszyscy je znają i nikt nie stosuje.

Mnóstwo się pisze o delegowaniu w zarządzaniu i zupełnie niewiele o zjawisku zupełnie odwrotnym, a powszechnym – o odbieraniu przez szefów ludziom odpowiedzialności. Tymczasem, gdy szef narzeka na swoich podwładnych, generalizuje oceny, w których stwierdza, że jego ludzie są niesamodzielni i nieodpowiedzialni, wiem, że to z nim coś jest nie tak.

Kiedy jakiś czas temu w jednym ze swoich wideo, powiedziałam, że w zarządzaniu zasadniczo chodzi o to, aby być skutecznym i przyzwoitym, niektórzy menedżerowie mówili, że nie da się nauczyć przyzwoitości. Otóż da się.

Nikt nie rodzi się przyzwoity. Nikt także nie rodzi się łajdakiem. Nasze postawy będące fundamentem różnych zachowań kształtują się w istotnym stopniu w procesie socjalizacji. A ten jest niczym innym jak procesem uczenia się. I tak jak przez lata nauczyliśmy się, zostaliśmy nauczeni postępować w określony sposób, w wyniku podobnego procesu możemy nabyć nowe postawy. Nie chcę przekonywać, że to proces łatwy, że wystarczy mocno chcieć… Ale sądzę, że warto świadomie kształtować swoje zachowania. Szczególnie w pracy. Uczenie się przyzwoitości można zacząć od…

Tak, powiedziałam, że wkurza mnie ten cały leadership. I faktycznie, zrobiło się przez to trochę rabanu. Poruszyłam emocje tych, którzy myślą podobnie, ale także uruchomiłam falę hejtu. Okazało się, że o zarządzaniu nie mam pojęcia, że jestem półekspertką i robię to wszystko dla promocji. Niewiarygodne, ile się może o sobie człowiek dowiedzieć od zupełnie obcych ludzi. Przy tej okazji oficjalnie oświadczam: usuwam wszystkie komentarze, które mnie obrażają. Podejmuję polemikę, ale nie odpowiadam na hejt. Tu i na platformach społecznościowych.

Jedną z najważniejszych funkcji menedżera  jest wspieranie ludzi. To rola służebna. W tej robocie nie chodzi o to, aby być nadzorcą, który na podstawie obserwacji dokona oceny „przydatny”, „nieprzydatny”. Do tego nie trzeba mieć specjalnych kwalifikacji. Dziś już to wiem.