Jakie są największe i najczęstsze błędy w organizowaniu pracy, które przydarzają się menedżerom? Zapytałam Was o to kilka dni temu i podzieliliście się ze mną swoimi spostrzeżeniami. Dodając do tego moje doświadczenia, przygotowałam listę faworytów 😉 

Dzisiaj chciałabym Was zachęcić do wyrobienia w sobie nawyku, który pozytywnie wpłynie nie tylko na Wasze umiejętności organizowania pracy, ale także na Wasze samopoczucie.

Takim nawykiem jest robienie regularnych podsumowań podejmowanych działań. Gdy zaczynamy bardziej systemowo i systematycznie podchodzić do organizacji pracy, dowiadujemy się z książek czy na kursach, że kluczowe jest odpowiednie planowanie. I to prawda. Jednak zbyt rzadko mówi się nam, że wymogiem dla dobrego planowania jest robienie dobrych podsumowań.

Co powinien robić menedżer? Zarządzać, to wiadomo. Tylko co to znaczy, “zarządzać” i czy można zarządzać nie wiedząc, co to oznacza ? Pewnie, że można. To powszechne. Jednak, żeby dobrze zarządzać to już raczej trzeba rozumieć, o co w tym wszystkim chodzi…

Choć praca zdalna pozwala na sprawne wykonywanie zadań (szczególnie w firmach opartych na technologii), to jednak coraz częściej menedżerowie dostrzegają jej słabe strony i negatywny wpływ na obszary, które wykraczają poza bieżącą pracę; na relacje, poczucie więzi, tożsamość firmową, a więc wszystko to, co buduje kulturę organizacji i w długim okresie warunkuje jej sprawne funkcjonowanie. Dlatego coraz częściej pytają, jak zorganizować powrót do biura.

Pracownicy funkcjonujący w organizacji jedynie w formie on-line doświadczają zjawiska „ograniczonej widoczności” i „zmniejszonej obecności”. Te pułapki w pracy zdalnej mogą być przyczyną wielu negatywnych sytuacji. Dla organizacji i dla jej pracowników. Im przedsiębiorstwo większe, tym większe skala obu zjawisk.

Bardzo często właśnie to pytanie zadaję, gdy zaczynam pracę nad usprawnieniem organizowania w firmie. I nie chodzi o poszukiwanie czy ustalanie do kogo należą udziały w przedsiębiorstwie 🙂 Pytam o właścicieli spraw, zadań, procesów. Pytam o to, na kim ciąży odpowiedzialność za powodzenie danego działania. I ludzie się dziwią.