PRZESTAŃCIE WRESZCIE MOTYWOWAĆ
TYCH BIEDNYCH PRACOWNIKÓW

Byłam kiedyś „człowiekiem–wizytówką”. Nie żałuję, ale cieszę się, że to już za mną. Nie żałuję, bo przez to odebrałam mądrą lekcję i zmuszona do bolesnej refleksji, doszłam do wniosków, dzięki którym dziś jestem  tym, kim jestem.

Ale znam takie osoby, które ciągle trwają w tym stanie umysłu, nie mając pojęcia o swojej iluzji. Można tak żyć. Tylko czy warto?

Człowiek-wizytówka to powszechne zjawisko. Dzieje się wtedy, gdy menedżer* buduje swoją pozycję wśród współpracowników, kontrahentów, całym otoczeniu, głównie na atrybutach stanowiska, które zajmuje.

W dobie walki o pracowników, gdy firmy „zabijają się” już nie tylko w walce o tych najlepszych, ale nawet tych średnich (w zasadzie o każdego, kto rokuje), zaczęto rozumieć, że utrzymanie tych ludzi, którzy już w firmie są, jest jednym z najważniejszych zadań.

Sposobem na odwiedzenie pracowników od pomysłu poszukiwania lepszej pracy jest projektowanie im ścieżki awansu wewnętrznego. Wiadomo bowiem, że dziś nie wystarczy jedynie więcej płacić. Ludzie chcą, poza dobrymi warunkami pracy, możliwości rozwoju. A ten utożsamiają z nowymi kompetencjami, nowymi wyzwaniami i awansem.

Pisałam w jednym z artykułów, że profesjonalny menedżer powinien być świadomy zasad, które ustala i których stosowania oczekuje od swoich współpracowników.

Przyjdzie to z większą łatwością, jeśli i menedżerowie i współpracownicy będą od początku tworząc relacje wiedzieli jaki typ chcą zbudować. Mam oczywiście na myśli relację profesjonalną.

Dziś łapię motywacyjną górkę. Jest energia, są pomysły – będzie się działo 🙂

Ale nie zawsze tak jest. Miewam dni, gdy najchętniej przegoniłabym wszystkich, którzy czegoś ode mnie chcą na drugi koniec świata. Nic mi się wtedy nie chce; ani pisać, ani czytać, ani nawet gadać o pracy mi się nie chce. Tymczasem świat jest tak poukładany (przynajmniej mój), że nie często daje ulgę na samopoczucie. Klienci pytają i podsuwają problemy do rozwikłania, czytelnicy chcą czytać, a sprawy i sprawki operacyjne aż piszczą w kalendarzu.

Często w takich sytuacjach zazdroszczę etatowcom.

Czy zauważyliście, jak wielu menedżerów sądzi, że życie byłoby o niebo łatwiejsze, gdybyśmy w relacjach profesjonalnych koncentrowali się jedynie na tym co logiczne, zupełnie pozbawione emocji?

Bardzo często, gdy w swojej pracy omawiam z menedżerami trudne momenty w ich relacjach z współpracownikami, słyszę, jak koncentrują się głównie na faktach, twardych informacjach, co dokładniejsi z pamięci cytują wypowiedzi, aby nie pominąć żadnego szczegółu. Starają się być obiektywni 😉

Współczesny odpowiedzialny menedżer wciąż poszukuje tego, co ma zapewnić sukces jego firmie. A że świat się zmienia, nie dziwi obfitość różnorodnych koncepcji, które wskazują czynniki mające mieć decydujące znaczenie w budowaniu owego sukcesu.

Zmieniają się te koncepcje jak w kalejdoskopie. Zmienia się wraz z nimi podejście menedżerów, a uwaga i zaangażowanie przenosi się na nowe działania.